Müzik dünyasında kaliteli albüm dinlemek artık hayal oldu. Kaliteli bir düzenleme ile hazırlanmış bir albüm ise hayal ötesi. Herkes işin kolayına kaçarken Işın Karaca en zor olanı yaparak bir senfonik albümü hazırladı.

Herkes taklit yarışında

Şu sıralar tüm şarkıcılar birbirini taklit edercesine aynı şeyleri yapıyor. Akustik şarkılardan oluşan kayıtlar, YouTube videoları ve eski şarkılarından oluşan derleme albümler. Öylesine büyük bir benzeşme var ki müzik dünyasında herkes sanki tep tip kıyafet giymiş garson gibi. 

Bu kadar aynılaşma beraberinde tabii ki kalitesizleşmeyi de getirdi. Çok samimi söylüyorum artık müzik dinlemek bir ızdırap oldu benim için. Bir yandan ciyak ciyak bağıran kalitesiz rapçiler, bir yandan onlara özenen yaşlarından başlarından utanmadan sözde Z kuşağına ineceğim diye kendini rezil eden şarkıcılar. Bir yandan popülerliğini kaybeden radyoların döndürüp döndürüp yayınladığı aynı şarkıcıların aynı şarkıları, diğer yandan ise ne yapacağını bilmeyen kaliteli müzik insanları. 

Sirkten beter oldu müzik dünyası. İddia ediyorum Türkiye Cumhuriyeti tarihinde müzik bu kadar yozlaşmadı, müzik hiç bu kadar rezil olmadı. Böyle kötü bir müzik piyasası içindeyiz şu an. 

Hiçbir proje albümü heyecan yaratmıyor

Bu kötü giden müzik endüstrisinde ardı ardına proje albümleri, anma albümleri, bilmem ne tribute albümleri, best of albümleri yayınlanıyor. Çoğu çöp oluyor unutuluyor. Çünkü emek sarf edilmeden alelacele hazırlanmış, rap ve trap özentisi düzenlemelerden oluşan şarkılar her şeyi çöp yapıyor. Yurdum müzik sektöründe bir proje albüm bereketi yaşanıyor ama hiçbiri ‘bir dakikalık’ bir heyecan bile yaratmıyor. 

Işın Karaca böylesine vasat hatta ne vasatı rezil bir müzik endüstrisi yaşanırken çok zor bir işe imza attı ve best of niteliği taşıyan kariyerinin en iyi şarkılarını yeniden yorumladığı proje albümünü Türkiye’de kimsenin yapmaya cesaret edemeyeceği formatta yayınladı. Albümü senfonik bir orkestra eşliğinde hazırladı ve tüm şarkılarını senfonik düzenlemeler eşliğinde seslendirdi. Adını “The Best in Symphonic” koyduğu albümünde Türkiye Cumhuriyeti’ne yüzüncü yılında öylesine güzel bir hediye sundu ki çok az insan farkına varmış olsa da tarihe adını yazdı.

Dibine kadar senfoni 

Işın Karaca bu albümü aynı zamanda hayat arkadaşı olan Can Yazıcıoğlu ile hayata geçirdi. İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarından mezun olan ve hem klasik hem pop hem caz ve varyantları üzerinde çalışmalar yapan Can Yazıcıoğlu, albümde Işın Karaca ile bütünleşmiş aralarında “Başka Bahar”,  “Yetinmeyi Bilir misin”, “Mandalinalar”, “Tutunamadım” gibi şarkıların yer aldığı on dört şarkıyı senfonik bir düzenleme ile hazırladı. Albümde bir tane de sürpriz albüm yer almış. Kariyerinde iki arabesk bir tane de alaturka albüme imza atan Işın Karaca o seriyi de unutmamış ve o seçkiden “Dert Bende” adlı alaturka klasiğini seçmiş. 

Burada senfoni kelimesinin de açılımını yapmak lazım. Son zamanlarda iki gitar iki keman ile senfonik düzenlemeler yaptığını iddia eden ve unison sesleri bize gagalayan aranjörlerin aksine Can Yazıcıoğlu dibine kadar senfonik bir albüm hazırlamış. Şarkılara özel introlar yazdı, özel sololar yazdı ve adeta şarkılara yeniden hayat vermiş. Bir senfonik orkestrada olması gereken tüm enstrümanları yerinde ve olması gerektiği kullanarak hakkını veren bir senfonik albüme imza atmış. Eskiler hatırlar Eurovision Şarkı Yarışmasının büyük orkestraları vardı, şarkıları seslendirenler o büyük orkestralar için hazırlanan düzenlemeler üzerinde yorumlarını icra ederdi. İşte öyle bir şey olmuş bu albüm. Bir bakıyorsunuz bir şarkı Latin olmuş, bir bakmışsınız bir başka şarkı caz olmuş. 

Hakkını veren bir yorumcu

Senfonik bir orkestra ile hazırlanan düzenlemelerin üstüne şarkı söylemek herkesin yapabileceği bir şey değil. Ses ister, yorum ister, nefes ister ve en önemlisi yürek ister. Öyle karaoke kılıklı bilgisayar müziklerinin desteklediği ritimler üzerine şarkı söylemeye benzemez. 

Işın Karaca’nın sesini ve yorumunu tartışmaya bile gerek yok ama bu senfonik albümde bir kez daha çok ama çok güçlü bir vokal olduğunu kanıtladı. Vokali “Işın Karaca bu, boru değil” dedirtiyor bu albümü dinlerken. 

Herkes çıstak işler peşindeyken, Z kuşağına yalakalık yapmak için rap, trap müzikleri ile kendisini rezil ederken Işın Karaca çok zor bir işe kalkışmış ve 23 yıllık kariyerine imza niteliği taşıyan bu proje albümünü olabilecek en zahmetli ve en zor biçimde hazırlamış. İyi ki de hazırlamış diyorum çünkü Işın da olmasa bunu yapacak başka bir delikanlı solist çıkmayacaktı. 

Bu tür albümlerin sayısı artmalı

Bundan sonra da çıkar mı? Ben zannetmiyorum. Çıkmalı mı? Tabii ki çıkmalı. Hadi günümüz zirzop popçularını bir kenara bırakalım eskilerin böyle projelere imza atması gerekirdi. Ajda Pekkan, Nilüfer, Sezen Aksu’nun kesin böyle bir albümü olmalıydı. Hatta Tarkan’ın, Kenan Doğulu’nun ve diğer doksanlarda yetişen ve popüler olan isimlerin de olmalıydı. 

Bu tarz albümler müzik sektörüne olduğu kadar dinleyiciler ve solistler içinde önemli. Ben bir şarkıcı olsaydım çok isterdim bir senfonik albümümün olmasını. Çünkü bu bir albümden çok bir kartvizit, bir gövde gösterisi, bir, nasıl desem “ben buyum arkadaş” diyen bir şey. Ama bizim memlekette şarkıcılar öylesine tembelleşmiş ki “ben buyum bile” demeye bile üşeniyorlar. Bazıları üşeniyor bazıları ise kötü sese sahip olduklarından cesaret bile edemiyor. Ama iyi ki Işın Karaca var da böyle bir albüm dinleyebiliyoruz.

Keşke CD dönemi bitmeseydi ve bu albüm CD olarak da plak olarak da yayınlansaydı. Fiziki müzik keşke ölmeseydi ve bu albüm bir koleksiyon değeri olan bir albüm olarak müzik arşivlerine de konulabilseydi. Ama memlekette ne müzik kaldı ne de müzik koleksiyonculuğu. Daha doğrusu müzik adına hiçbir şey kalmamış bir ülkenin sektörüne bir nimet sundu Işın Karaca. Mutlaka ama mutlaka dinleyin.

Albümde Yer Alan Şarkılar:

1. Yaz

2. Başka Bahar

3. Aşktan Ne Haber

4. Yetinmeyi Bilir misin

5. Uyanış

6. Mandalinalar

7. Hoşgörü

8. Bırakma

9. Canımın Yarısı

10. Tutunamadım

11. Sen

12. Zamansız

13. Dert Bende

14. Aramızda Yollar