Bugün, Kuran okumayı öğrenmek isteyen bir çocuk en az on haftasını camide geçirmek zorunda.
Menkıbenin hissesinden mülhem; hem insan hem hayvan hem nebatat ile sohbet şartının Allah'tan geçtiği üzerine şahitlik ederiz ki bu kitap, "…edep nezaket ve uslup meselesidir"!
"Söz kemale erince şiir olur demişler. Şiiri söz, sözü şiir bir yazarın, hikayelerden oluşan kitabının içinde egzistansiyalist felsefenin eşsiz serüvenini koklayarak ilerliyoruz. Ne lüzumundan çok melankoli, ne ruhu çekilmiş bir rasyonel! Kıvamlı bir bilgelik. Keyfimiz gıcır."
Bir bilgeye zehirin ne olduğunu sormuşlar. İhtiyacın olandan fazla olan her şey zehirdir: Fazla güç, fazla yiyecek, fazla dinlenmek, fazla ihtiras, fazla korku, fazla sakinlik, öfke, fazla neşe, nefret hatta ve hatta fazla iyi niyet zehirdir demiş.
Eşyadan fazlalığı çıkartmak üzerine sanatın da felsefesine girebilen edebiyat, sözün fazlasını çıkartıp şiir olmuş iddiası ile yola çıkarsak; bahsi geçen dönemde bu durum belli ki çok insanda bulunmuş. Ama çok az insanda Sezai Karakoç kadar diklemesine durmuş!
Adler, Sigmund Freud ve Carl Gustav Jung ile birlikte Psikoloji üzerine söylenmesi gerekenleri söyleyip kalanlarının sadece bu üçü arasında gidip gelerek eğlendiği zemini atıp geçmişler bu yuvarlaktan.
"Neler okuyorsunuz Lordum? Kelimeler, kelimeler, yalnızca kelimeler…" /Hamlet
Varlık aktaran fail sebebin, varlık aktardığı sebepliden, daha öncelikli ve güçlü olması gerekir. Varlık veren, varlığa, varlık verdiği sebepliden daha layıktır da denilebilir. SEBEP, SEBEPLİDEN BÜYÜKTÜR! Bu, İbn Sina'nın "sebeplilik ilkesi"nin en sade ifade edilebilen formülü olarak kullanılabilir.
