Çok değil, yirmi otuz sene öncesine kadar, ülkemizde olumsuz şeyleri eleştirmek için "eller Ay'a biz yaya" derdik. Amerika Birleşik Devletleri, 1969'da Ay'a ilk inişi gerçekleştirdikten sonra, gelişmişliğin ve önemli işler yapıyor olmanın göstergesi, Ay'a gitmek hâline gelmişti. Bundan başka "füze yapmak", "uçak yapmak", "atom bombası yapmak" gibi ifâdeler de kullanıldı. Çok şükür ki, 2024 yılının ilk günlerinde ilk astronotumuz Alper Gezeravcı, Uluslararası Uzay Üssü'ne ulaştı ve artık uzaya gitmek "bizim yapamadığımız şeyler" arasından çıktı. (Not: Bunu itibarsızlaştırmak için "turistik gezi" diyenlere kulak asmayın).

Kedinin bacağını baştan ayıralım. Bu yazıyı okuyacaksanız alınmayın, gücenmeyin. Zira en büyük yaralarımızdan birine tuz basmak hatta kızgın demirle dokunmak niyetiyle yazıyorum bu yazıyı.

Kuvvetle muhtemel yazının başlığını okuyunca içinizden ya da sesli bir şekilde "Elbette hazırız" demişsinizdir. Yazının başlığını "İsrail yıkılmasın mı?" diye anlayıp "tez zamanda inşallah" diyenleriniz de olmuştur. Bütün bunların Allah indinde duâ ve kabûl olması niyetiyle belirtmek isterim ki, keşke bu duânın kabûl olmasına vesile olacak şartlar var olsa!

Şimdilerde Hristiyan ülkelerde "Noel Tâtili". Yâni "dinî bayram". Bakmayın laiklik, sekülerlik diye yaygara kopartmalarına, söz konusu kendi dinî inançları ve özellikle ritüelleri olunca akan sular durur.

Esas değindiğim husus, ilk çeyreğini bitirmek üzere olduğumuz 21. yüzyılda beşinci bir sınıfın varlığını iyice hissettirmesiydi.

Kupa ve karo'nun renkleri kırmızı, maça ve sinek'in renkleri ise siyahtır. Kâğıtlar 1'den 10'a kadar sayı ile devam eder.

Belki İsrail'den başka bir devlet ve İsrail'in arkasındaki Siyonist sermayeden başka bir yapı olsaydı, boykot bu boyutu ve kapsamı ile etkili olabilirdi.