Bugün bayram.

Bayram büyükler için, nasıl geçiyor biliyorum.

Ya çocuklar, onlarda anneleri babaları ne kadar belli etmese de, duygusal anlamda hakim olan tatsızlık içinde bayramı öyle geçiriyorlar.

Ülkemin kocaman bir coğrafi bölgesi yerle bir oldu.

Ülkem buruk.

Ülkem dertli.

Ülkemin acısı var.

Ülkemin boynu bükük.

Ölümler var.

Kayıplar var.

Aileler, analarını, babalarını, çocuklarını, eşlerini ve akrabalarını kaybetti.

Evlerini barklarını ve yuvalarını kaybettiler.

İşini gücünü kaybetti.

Biriktirdiği ne varsa kaybetti.

Aileler geçmişlerini kaybetti.

Aile albümleri enkaz altında kaldı.

Geçmişini kaybetmek, çok kötü bir duygudur, hayatını kaybetmekten hiçbir farkı yoktur.

Kaybettikleri ne varsa, şimdi onlarsız ilk bayramı geçiriyorlar.

Ne kadar acı.

Ölümün ansızın geldiği.

Yalnızlığa uyanmak.

Dünya haksızlıklar dünyası.

Kim bilir insanların neleri yoksa, onun yoksunluğunda bayram geçirecekler.

Biliyorum boyunlar bükük.

Biliyorum sırttaki acı çok ağır.

Biliyorum gözlerinin içi çok kederli.

İnsan iyi bayramlar demeye, mutlu bayramlar demeye utanıyor.

Bense çocukluk bayramlarına taşıdım kendimi.

Çocukluğum Üsküdar'da geçti.

Gerçek bir mahallede, bayramları yaşadık.

Mahalle kokusu olan evlerde bayramları kutladık.

Komşuların birbirine merhaba dediği, tanıdığı, anladığı ve sevdiği zamanlardaydık.

Komşuların birbirine tabakla yemek taşıdığı zamanlardaydık.

Komşuların, okuldan dönmemizi, ekmeğe sana yağ sürüp, şeker serpip beklediği zamanlardaydık.

Komşu çocukları birbirimizin bisikletini binip tur attığı zamanlardaydık.

Bayram ayakkabılarımızı yatakların altına sakladığı zamanlardaydık.

Mahallemizdeki suyu çeşmeden ağzımızı dayayarak kana kana içtiğimiz zamanlardaydık.

Üsküdar'da sahilde, bayram kartlarının sergisi olurdu, onları seçme zamanlarındaydık.

Kartları alıp, arkasına yazıp, sevdiğimiz insanlara yollama heyecanı taşıyan zamanlardaydık.

Annemin radyodan şarkıları dinlemesine, eşlik etme zamanlarındaydık.

Akşam ezanına kadar, endişesiz sokaklarda oynama özgürlüğüne sahip çocuklardık.

Yerde bulduğumuz gazeteleri okuma zamanlarındaydık.

Bayramlar;

Sakalı gül kokan dedem kokardı, 

Anneannem kokardı

Bayramlar ailem kokardı.

Bayramlar kardeşlerim kokardı.

Bayramlar arkadaşlarım kokardı.

Bayramlar komşularımız kokardı.

Ne kadar masumduk anlatamam.

Ne kadar tertemizdik anlatamam.

Şimdi ki bayramlara baktığımda;

Sofralar yok.

Yemekler, baklavalar, şekerler, harçlıklar yok 

Kalabalıklar yok.

En yakınlarından ses yok,

En yakınlarından hazır "iletildi" yazan bayram mesajları,

Laf olsun torba dolsun hazır bayram mesajları.

Dikkat edin.

Duygusal anlamda herkes birbirine o kadar uzak ki.

Aile kokusu, aile kıymeti, aile olmak ne demek bilmeyenler bayram da bilmez.

Onları unutun gitsin.

Bilene.

Ailesi ile, sevenleri ile, huzurlu, sağlıklı, mutlu bayramlar dilerim.

Funda'nın aklındakiler…

... Bayram.

Herkes istediği gibi kutlar.

İsteyen Maldivler'e tatile gider.

İsteyen yalısında ayaklarını suya sokarak bayramını geçirir.

İsteyen bayram sofralarını donatarak, istediğini yer içer.

İsteyen milyon dolarlık yazlık evinde deniz kenarında kahvaltı eder.

Canı ne isterse onu yapsınlar.

Kime ne.

Bize ne.

Ama paylaşırsanız hiç kimse bize ne demez.

Mümkünse paylaşmayın.

Mümkünse insanların gözüne sokmayın.

Olan var, olmayan var.

Ülkemiz sıkıntılı bir dönem geçiriyor.

İnsanlar, her anlamda zor nefes alıyor.

Demem o ki.

Neyin varsa senin olsun da, hava atmayın, gölge etmeyin. 

İhsan isteyen yok zaten.